روی نیمکت شکسته دو تا مرغ عشق نشسته

حالا که بهم رسیدن یکی زخمی ، یکی خسته

پر و بال هر دوشونو خشم صاعقه سوزونده

تو چه لحظه ای زمونه اونا رو بهم رسونده

روزگار رحمی نکرده به دل کبوتریشون

آسمون آبیه اما وقت بی بال و پریشون

رسم روزگار همینه پر و بالت رو می چینه

عشق رو پیش روت میذاره وقتی چشمات نمی بینه

اون که محتاجشی امروز دوره و فاصله داره

لحظه ای که دیگه دیره اونو پیش تو میاره...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: